سرلشکر فیروزآبادی گفت: به‌منظور حفظ آمادگي و تقويت توان موشكي نيروهاي مسلح جمهوري اسلامي ايران، برگزاري رزمايش موشكي سپاه تصويب و ابلاغ شده است كه ان‌شاءالله در نيمه اول اسفند ماه امسال توسط يگان‌هاي معين به اجرا درمي‌آيد. وي افزود: اين رزمايش با هدف حفظ آمادگي و ارزيابي دقت و قدرت سيستم موشكي كشور انجام مي‌پذيرد.
شايد انتشار خبر رزمايش موشكي چندان در شرايط عادي مهم جلوه نكند، اما حالا نمي‌توان از اين گذشت كه رزمايش فوق اولين رزمايش موشكي ايران پس از برجام است؛ رزمايشي كه مي‌تواند بر بسياري از شايعات در خصوص كنار كشيدن ايران از تقويت توان دفاعي خود خط بطلاني كشيده و بر غيرقابل مذاكره بودن توان نظامي ايران تأكيد كند.
اين درحالي است كه از مدت‌ها قبل نگراني‌هايي در اين زمينه سبب شده بود كه شايعاتي درباره توقف برنامه موشكي ايران منتشر شود اما با اجراي اين رزمايش عملاً روشن مي‌شود كه ايران در توسعه سيستم دفاعي خود با هيچ قدرتي مذاكره نخواهد كرد.
  
قطعنامه‌هاي شوراي امنيت چه مي‌گويند
شايد يكي از مهم‌ترين دغدغه‌ها در مورد تفاهم برجام توان موشكي ايران و محدوديت‌هايي بود كه بر اساس قطعنامه‌هاي شوراي امنيت به صورت غيرقانوني عليه برنامه هسته‌اي ايران تحميل شده بود. مسئله تحريم‌هاي تسليحاتي، نخستين بار در قطعنامه 1747 مطرح شده است. پاراگراف 5 اجرايي اين قطعنامه، صادرات سلاح‌هاي متعارف توسط ايران را ممنوع اعلام مي‌كند، صادرات سلاح‌هاي متعارف به ايران اما در اين قطعنامه ممنوع نمي‌شود و قطعنامه صرفاً از كشورها مي‌خواهد در اين باره مراقب باشند. اين موضوع بدون تغيير، در پاراگراف 8 اجرايي قطعنامه 1803 تكرار شده است. با اين حال، قطعنامه 1929 اصلي‌ترين قطعنامه‌اي است كه يك تحريم تسليحاتي كم و بيش كامل عليه ايران اعمال مي‌كند.
براساس قطعنامه 1929 شوراي امنيت سازمان ملل تصميم مي‌گيرد كه ايران نبايد هيچ‌گونه فعاليت مربوط به موشك‌هاي بالستيك كه قادر به حمل كلاهك هسته‌اي از جمله شليك با استفاده از اين فناوري موشك بالستيك باشد، انجام دهد و تمام كشورها نيز بايد تمامي تدابير لازم براي جلوگيري از انتقال فناوري يا همكاري‌هاي فني مرتبط با چنين فعاليت‌هايي به ايران را انجام دهند.
در ادامه اين قطعنامه آمده است: شوراي امنيت سازمان ملل مصمم است كه تصميمات خود را با تصويب تمهيدات مقتضي جهت متقاعد كردن ايران به اجراي قطعنامه‌هاي 1696، 1737، 1747 و 1803 و نيازمندي‌هاي آژانس بين‌المللي انرژي اتمي و همچنين محدود كردن توسعه فناوري‌هاي حساس براي پشتيباني از برنامه هسته‌اي و موشكي اجرا كند تا زماني كه شوراي امنيت اعلام كند اهداف اين قطعنامه محقق شده است.
پس از امضاي تفاهمنامه برجام همچنان محدوديت مرتبط با فعاليت‌هاي موشكي ايران در قطعنامه باقي ماند، اما به صورت خفيف‌تر بار ديگر تكرار شد. بر اساس قطعنامه 2231 از ايران خواسته مي‌شود هيچ فعاليتي مرتبط با موشك‌هاي بالستيك طراحي شده براي داشتن قابليت حمل تسليحات هسته‌اي صورت ندهد، از جمله شليك با استفاده از اين فناوري موشك بالستيك، تا زمان هشت سال پس از  «روز پذيرش برجام» يا تا زماني كه آژانس بين‌المللي انرژي اتمي گزارشي ارائه دهد كه  «جمع‌بندي مبسوط» را تأييد كند، بسته به اينكه كدام زودتر اتفاق افتد. همچنين هرگونه صادرات و واردات و كمك به برنامه موشكي ايران بر اساس قطعنامه شوراي امنيت سازمان ملل متحد نزديك به هشت سال مورد تحريم قرار خواهد گرفت تا زماني كه يك ارزيابي گسترده‌تر از صلح‌آميز بودن برنامه هسته‌اي ايران منتشر نشود.
   
امريكايي‌ها هنوز به دنبال معامله با ايران هستند
واقعيت اينجاست كه در منطق امنيتي غرب، برنامه موشكي ايران نه يك برنامه مستقل بلكه ابزار پرتاب سلاح هسته‌اي است كه آنها ساختن آن را هدف اصلي برنامه هسته‌اي ايران در نظر مي‌گيرند. اين امر در ارزيابي‌هاي اطلاعاتي كه جيمز كلاپر مدير اطلاعات ملي امريكا در سال‌هاي گذشته به كنگره ارائه كرده، بارها تكرار شده و بخشي از ادبيات رسمي امنيتي امريكا عليه ايران است. همچنان كه در برخي متون پايه اين حوزه برنامه ماهواره‌اي ايران نيز همزمان علاوه بر اينكه توجيهي است براي توسعه موشك‌هاي بالستيك برد بلند در ايران، عنصر اصلي در ناوبري، هدايت و كنترل موشك بالستيك حامل كلاهك هسته‌اي ايران نيز در نظر گرفته مي‌شود. اين نگاه تهديدپايه، زيرساخت اغلب سياستگذاري‌هايي است كه امريكا و كشورهاي غربي در يك دهه گذشته عليه برنامه‌هاي امنيت ملي ايران انجام داده‌اند و هيچ نوعي از ترتيبات اعتمادسازي هم اين ديدگاه آنها را تغيير نداده است.
از همين رو است که امريكايي‌ها به صورت مداوم درصدد بوده‌اند زمينه‌اي براي مذاكره درباره برنامه هسته‌اي ايران را فراهم كنند. به عنوان مثال «گرگ تيلمن» تحليلگر پيشين كميته اطلاعات سنا و وزارت امور خارجه امريكا، «توماس پيكرينگ» معاون پيشين وزير امور خارجه امريكا و نماينده پيشين آن كشور در سازمان ملل به همراه «ويليام لوئرز» سفير پيشين امريكا در ونزوئلا و چكسلواكي در مقاله مشترك‌شان اشاره كرده‌اند كه توافق هسته‌اي و موفقيت برجام بايد مقدمه‌اي باشد براي ديپلماسي به منظور حل و فصل اختلافات امريكا با ايران درباره برنامه موشكي آن كشور.
بر اين اساس تحليلگران فوق با اشاره به تحريم افراد و گروه‌هاي مرتبط با برنامه موشكي ايران از سوي دولت امريكا ضمن بي‌تأثير خواندن اين موضوع مي‌نويسند:«به نظر مي‌رسد امريكا مي‌تواند تجربه برنامه هسته‌اي را در قبال موضوع موشكي ايران نيز تكرار كند. در صورت تهديد ايران يا مجازات‌هاي تنبيهي بيشتر اين خط وجود دارد كه ايران هر چه سريع‌تر به موشك‌هاي داراي قابليت حمل كلاهك هسته‌اي دست يابد.»
از همين رو و همچنين برخي تحريم‌هاي موشكي كه اوباما بر ايران پس از اجرايي شدن برجام تحميل كرده بود، زمينه اين را فراهم كرد تا ايران با يك رزمايش گسترده نشان دهد، تلاش‌هاي غربي‌ها هيچ نتيجه‌اي در برابر برنامه هسته‌اي ايران در بر نخواهد داشت.
  
اجماع داخلي بر سر برنامه موشكي
همه اينها در حالي است كه جمهوري اسلامي ايران در تمام سال‌هاي پس از انقلاب و در تحريم‌هاي همه‌جانبه در حوزه موشكي با سرمايه‌گذاري در اين حوزه و نيز تلاش و مجاهدت خاموش فرزندان گمنام انقلاب، انبوهي از موشك‌هاي كوتاه‌برد، ميان برد و دوربرد خود را در اقسام مختلف كروز و بالستيك به صورت بومي توليد كرده كه كلكسيوني از موشك‌هاي متعدد با مأموريت‌هاي ويژه را تشكيل مي‌دهند.
شايد مهم‌ترين پيامي كه ايران قصد دارد با اجراي اين رزمايش علني اين موشك منتقل كند اين است كه به مفاد قطعنامه 2231 پايبند نخواهد بود. اين قطعنامه تصريح مي‌كند هرگونه فعاليت در زمينه موشك‌هاي بالستيك طراحي شده براي حمل كلاهك هسته‌اي براي ايران به مدت هشت سال ممنوع است. سند  «رژيم كنترل فناوري‌هاي موشكي» (MTCR) كه در اين قطعنامه به آن ارجاع داده شده، تمامي موشك‌هايي را كه برد بالاي 300 كيلومتر دارند به عنوان موشك بالستيك طبقه‌بندي كرده است.
تست فاتح 313 در حضور رئيس‌جمهور به اين معناست كه يك اجماع داخلي براي عدم پايندي به قطعنامه 2231 در ايران وجود دارد. از همين رو مي‌توان از هم اكنون پيش‌بيني كرد كه سيلي از واكنش‌ها نسبت به رزمايش موشكي سپاه ايجاد شود، اما اين ايران است كه تصميم به توسعه برنامه موشكي خود گرفته است.